Adem Aleyhisselâm, yeryüzüne indirildiğinde,

çölün, ovaların ve dağların vahşî hayvanları onun ziyaretine geldiler.Her biri (kendi lisân-ı haliyle) Adem Aleyhisselâm’a selâm verdiler.
Adem Aleyhisselâm’ı ziyaret ettiler.

Adem Aleyhisselâm da hayvan cinslerinin her birine kendi cinslerine yakışır bir şekilde dua etti.Derken, Geyiklerden bir taife (bölük) geldi.
Adem Aleyhisselâm onlara dua etti.
Onların sırtlarını sıvazladı.

O andan itibaren onlardan misk kesesi zahir oldu.

Diğerleri bunu görünce sordular:

-“Nereden bu?” Onla rda dediler ki;
-“Bizler “Safıyyullah” (Adem Aleyhisselâm’ı) ziyaret ettik!
O da bize dua etti. Sırtımızı sıvazladı…”
Bunun üzerine diğerleri de koştular.

Adem Aleyhisselâm’a geldiler.

Adem Aleyhisselâm, onlara da dua etti. Onların sırtlarını eliyle mesnetti. Lakin onlarda bundan (misk kesesinden) hiçbir şey zahir olmadı…Bunun üzerine bunlar diğerlerine;

-“Biz de sizin yaptığınız gibi yaptık! Sizde olduğu gibi bizde hiçbir şeyin belirdiğini görmedik” dediler. Onlarda:

-“Sizin ameliniz (sizin Allah’ın peygamberini ziyaret etmeniz) kardeşlerinizin (diğer geyiklerin) nail oldukları keramete nail olmak içindi…

Onların ise amelleri sadece Allâhü Teâlâ hazretlerinin rızâsı içindi. Bütün çıkar şaibelerinden uzaktı….”

Dediler.Bu misk kesesi, o geyiklerden ve kıyamete kadar yeryüzüne gelecek olan, onların nesillerinden hep zahir oldu.

Bu kıssadan zahir oldu ki mahlûkat ancak, yapa geldikleri şeylerle mükâfat görür (veya ceza alırlar).

Ceza (ve mükâfat) elbette lazımdır.

Cezanın da elbette amelin cinsinden olması gerekir.

Biz Allâhü Teâlâ hazretlerinden üzerimizde tembelliği defetmesini ve ayak kaymalarını kaldırmasını isteriz!
Amin